Zum Inhalt springen

ius

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch
Kasus Singular Plural
Nominativ iūs iūra
Genitiv iūris iūrum
Dativ iūri iūribus
Akkusativ iūs iūra
Vokativ iūs iūra
Ablativ iūre iūribus

Alternative Schreibweisen:

jus → la

Worttrennung:

ius Genitiv: iu·ris

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Recht als objektives Recht
[1a] Recht (Satzung, Inbegriff von Gesetzen und Verordnungen)
[1b] das Recht (richterliche Entscheidungen)
[1c] übertragen: das Gericht (Gerichtshof, Gerichtsstätte)
[2] Recht als subjektives Recht
[2a] nichtklassisch: die Rechtsnorm
[2b] nichtklassisch: rechtliche Befugnis, (persönliches) Recht, Anspruch, Vorrecht

Unterbegriffe:

[1] ius civitatum, ius gentium, ius naturae, ius necessitatis, ius in casu necessitatis, ius resistendi, ius reale, ius talionis

Beispiele:

[1] „quippe illi iniqui ius ignorant neque tenent.“ (Plaut. Amph. prol. 37)[1]
[2]

Charakteristische Wortkombinationen:

[2a] ius in bello, ius ad bellum
[2b] ius soli, ius sanguinis
[1, 2] ius cogens, ius dispositivum
[1a] de iure, ex iure, contra ius
[1a] iure – mit Recht, rechtsmäßig
[1a] ius canonicum – Kirchenrecht
[1] ius iurandum
[1b] in ius vocare/(ad)ire/duci/trahere – vor Gericht stellen, verklagen
[1, 2] iuris scientia – Wissenschaft vom Recht, Rechtswissenschaft
[1, 2] iure consultus – rechtskundig
[2] ius populi, ius mulierum

Wortbildungen:

[*] inius (Gegenteil), iustus, iustitia, iurare, iubere, iurista, iuridicus, iurisdictio (mit dicere)
[*] doctor iuris, ius sanguinis, ius soli
[*] deutsch: Jura, vergleiche jura

Übersetzungen

[Bearbeiten]
[1 (1a, 1b)] Lateinischer Wikipedia-Artikel „ius
[1 (1a-1c), 2 (2a-2b)] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „ius“ (Zeno.org)

Quellen:

  1. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Amphitruo, Vers 37.
Kasus Singular Plural
Nominativ ius iura
Genitiv iuris iurum
Dativ iurī iuribus
Akkusativ ius iura
Vokativ ius iura
Ablativ iure iuribus

Worttrennung:

ius, Plural:

Bedeutungen:

[1] Brühe, Suppe, Tunke

Beispiele:

[1]

Wortbildungen:

iuscellum

Übersetzungen

[Bearbeiten]
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „ius“ (Zeno.org)
[1] Langenscheidt: Handwörterbuch Lateinisch-Deutsch, ISBN 3-4804201-9, Seite 347
Ähnliche Wörter:
eius, dius, pius