iustus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

iustus (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv iūstus iūsta iūstum iūstē
Komparativ iūstior iūstior iūstius iūstius
Superlativ iūstissimus iūstissima iūstissimum iūstissimē
Alle weiteren Formen: Flexion:iustus

Worttrennung:

ius·tus

Bedeutungen:

[1] sich an das Recht haltend; gerecht

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv ius → la[1]

Gegenwörter:

[1] iniustus

Beispiele:

[1] „haec ut me voltis adprobare, adnitier / lucrum ut perenne vobis semper suppetat, / ita huic facietis fabulae silentium / itaque aequi et iusti hic eritis omnes arbitri.“ (Plaut. Amph. prol. 14–17)[2]
[1] „iustam rem et facilem esse oratam a vobis volo, / nam iustae ab iustis iustus sum orator datus.“ (Plaut. Amph. prol. 33–34)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „iustus“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 504-505.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „iustus

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „iustus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 504-505.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Amphitruo, Vers 14–17.
  3. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Amphitruo, Vers 33–34.