dziwny

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

dziwny (Polnisch)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Positiv Komparativ Superlativ
dziwny dziwniejszy najdziwniejszy
Alle weiteren Formen: Flexion:dziwny

Worttrennung:

dziw·ny, Komparativ: dziw·niej·szy, Superlativ: naj·dziw·niej·szy

Aussprache:

IPA: [ˈd͡ʑivnɨ], Komparativ: [d͡ʑivˈɲɛjʃɨ], Superlativ: [najd͡ʑivˈɲɛjʃɨ]
Hörbeispiele: Lautsprecherbild dziwny (Info), Komparativ: —, Superlativ:

Bedeutungen:

[1] etwas Besonderes aufweisend, hierdurch Aufmerksamkeit auf sich ziehend; merkwürdig, seltsam, sonderbar, ungewöhnlich

Herkunft:

seit dem 14. Jahrhundert – im Altpolnischen auch in der Form dziwni sowie in den Bedeutungen ‚wunderbar, herrlich‘, und ‚bewundernswert‘ – bezeugtes Erbwort aus dem urslawischen *divьnъ ‚sehenswert, bewundernswert‘, das seinerseits eine Ableitung zu dem Verb *diviti (siehe polnisch dziwić → pl) ‚bewundern; verwundern‘ ist; gemeinslawisches Wort, das etymologisch verwandt ist mit obersorbisch dźiwny → hsb, niedersorbisch źiwny → dsb, tschechisch divný → cs, russisch дивный (divnyj→ ru, altkirchenslawisch дивьнъ (divьnъ) → cu und ukrainisch дивний (dyvnyj→ uk[1][2]

Sinnverwandte Wörter:

[1] nieokreślony, nietypowy, niezrozumiały, niezwykły, osobliwy, szczególny

Beispiele:

[1] Siostra ma dziwny charakter.
Meine Schwester hat einen seltsamen Charakter.
[1] „ Rok 1647 był to dziwny rok, w którym rozmaite znaki na niebie i ziemi zwiastowały jakoweś klęski i nadzwyczajne zdarzenia.“[3]
Das Jahr 1647 war ein merkwürdiges Jahr, in dem mannigfaltige Zeichen am Himmel und auf der Erde gewisse Katastrophen und ungewöhnliche Ereignisse ankündigten.

Redewendungen:

[1] dziwnym trafem
[1] nic dziwnegokein Wunder

Wortbildungen:

[1] arcydziwny, dziwnie, dziwno, dziwność

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „dziwny
[1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „dziwny
[1] Lidia Drabik, Elżbieta Sobol: Słownik poprawnej polszczyzny. 6. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2009, ISBN 978-83-01-14203-2, Seite 178.
[1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „dziwny
[1] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969) „dziwny“
[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „dziwny

Quellen:

  1. Wiesław Boryś: Słownik etymologiczny języka polskiego. 1. Auflage. Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1, Seite 146.
  2. Max Vasmer: Russisches etymologisches Wörterbuch. Этимологический словарь русского языка, Перевод с немецкого и дополнения члена-корреспондента АН СССР О. Н. Трубачева. Под редакцией и с предисловием проф. Б. А. Ларина. 2. Auflage. 1 А-Д, Прогресс, Moskau 1986, „диво“ Seite 513.
  3. Henryk Sienkiewicz: Ogniem i mieczem. Powieść z lat dawnych. 7. Auflage. Tom I (= Pisma Henryka Sienkiewicza, Tom VI), Gebethner i Wolff, Warszawa/Kraków 1901 (Erstauflage 1884, Wikisource), Seite 1.