alea

alea (Latein)

Substantiv, f

Kasus	Singular	Plural
Nominativ	ālea	āleae
Genitiv	āleae	āleārum
Dativ	āleae	āleīs
Akkusativ	āleam	āleās
Vokativ	ālea	āleae
Ablativ	āleā	āleīs

Worttrennung:

a·lea, Genitiv: a·le·ae

Bedeutungen:

[1] klassischlateinisch: Würfelspiel, Glücksspiel

[2] klassischlateinisch: Würfel

[3] klassischlateinisch, übertragen: Zufall, Glück, Risiko, Ungewissheit

Beispiele:

[1]

Übersetzungen

[1] Würfelspiel, Glücksspiel

Deutsch: Würfelspiel n, Glücksspiel n

[2] Würfel

Deutsch: Würfel m

[3] Zufall, Glück, Risiko, Ungewissheit

Deutsch: Zufall m, Glück n, Risiko n

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1, 3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „alea“ (Zeno.org)

[1–3] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „alea“

alea (Polnisch)

Substantiv, f

	Singular	Plural
Nominativ	alea	aleje
Genitiv	alei	alei
Dativ	alei	alejom
Akkusativ	aleę	aleje
Instrumental	aleą	alejami
Lokativ	alei	alejach
Vokativ	aleo	aleje

Nebenformen:

aleja; veraltet: allea

Worttrennung:

a·le·a, Plural: a·le·je

Aussprache:

IPA: [aˈlɛa]

Hörbeispiele: —

Bedeutungen:

[1] veraltet, Urbanistik: Allee

Herkunft:

seit der 2. Hälfte des 18. Jahrhunderts bezeugte Entlehnung aus dem französischen allée ^→ fr^[1]

Sinnverwandte Wörter:

[1] szpaler

Oberbegriffe:

[1] ulica

Beispiele:

[1]

Übersetzungen

[1] veraltet, Urbanistik: Allee

Deutsch: Allee f

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), Seite 23.

[1] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat), Seite 14.

[1] Samuel Bogumił Linde: Słownik języka polskiego. Band 1, Teil 1 (Volumen I) A–F, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807, „alea“, Seite 11.

Quellen:

↑ Andrzej Bańkowski: Etymologiczny słownik języka polskiego. 1. Auflage. 1. Band A – K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-13016-4 , „aleja“ Seite 8.

[1] Andrzej Bańkowski: Etymologiczny słownik języka polskiego. 1. Auflage. 1. Band A – K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-13016-4 , „aleja“ Seite 8.

[1]