plagius

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

plagius (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv plagius plagia plagium
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:plagius

Worttrennung:

pla·gi·us

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: schräg, schief
[2] spätlateinisch, Schifffahrt: für die Landung von Schiffen geeignet

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen πλάγιος (plagios→ grc[1]

Sinnverwandte Wörter:

[1] obliquus, transversus

Beispiele:

[1] „Hic, quod cum Tauro et Geminis orientibus et Cancro et Leone occidit, ideo sero occidere dicitur; quo magis erectus pedibus pervenit ad terram, at plagius exoriens citius cum Chelis videtur.“ (Hyg. astr. 3,3)[2]
[2] „male fida aut minus fida propter periculum navium, quia statio est, quam plagiam dicunt:“ (Serv. Aen. 2,23)[3]

Wortbildungen:

[2] plagia

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 10. Band, 1. Teil P – Porrus, Teubner, Leipzig 1982–2010, ISBN 3-322-00000-1, „plagius“ Spalte 2304.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 10. Band, 1. Teil P – Porrus, Teubner, Leipzig 1982–2010, ISBN 3-322-00000-1, „plagius“ Spalte 2304.
  2. Hyginus; Ghislaine Viré (Herausgeber): De astronomia. 1. Auflage. B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1992, ISBN 3-519-01438-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 96–97.
  3. Servius Grammaticus; Georg Thilo, Hermann Hagen (Herausgeber): Servii Grammatici qui feruntur in Vergilii carmina commentarii. 1. Auflage. Vol. I: Aeneidos librorum I–V commentarii, B. G. Teubner, Leipzig 1881 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 219.