idyllion

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

idyllion (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, n[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ īdyllion īdyllia
Genitiv īdylliī īdylliōrum
Dativ īdylliō īdylliīs
Akkusativ īdyllion īdyllia
Vokativ īdyllion īdyllia
Ablativ īdylliō īdylliīs

Nebenformen:

idyllium

Worttrennung:

i·dyl·li·on, Genitiv: i·dyl·lii

Bedeutungen:

[1] Literatur: kurzes Gedicht, Idylle, Hirtengedicht

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen εἰδύλλιον (eidyllion→ grc[1]

Beispiele:

[1] „Poesis dicitur Graeco nomine opus multorum librorum, poema unius, idyllion paucorum versuum, distichon duorum, monostichon unius.“ (Isid. etym. 1,39,21)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 7. Band, 1. Teil I – Intervulsus, Teubner, Leipzig 1932–1964, ISBN 3-322-00000-1, „idyllion“ Spalte 243–244.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 7. Band, 1. Teil I – Intervulsus, Teubner, Leipzig 1932–1964, ISBN 3-322-00000-1, „idyllion“ Spalte 243.
  2. Isidorus Hispalensis episcopus: Etymologiarum sive originum libri XX. Recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. 1. Auflage. Tomus I libros I–X continens, Oxford 1911 (Scriptorum classicorum bibliotheca Oxoniensis)