idyllium

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

idyllium (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, n[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ īdyllium īdyllia
Genitiv īdylliī īdylliōrum
Dativ īdylliō īdylliīs
Akkusativ īdyllium īdyllia
Vokativ īdyllium īdyllia
Ablativ īdylliō īdylliīs

Nebenformen:

idyllion

Worttrennung:

i·dyl·li·um, Genitiv: i·dyl·lii

Bedeutungen:

[1] Literatur: Idylle, Hirtengedicht

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen εἰδύλλιον (eidyllion→ grc[1]

Beispiele:

[1] „proinde, sive epigrammata sive idyllia sive eclogas sive, ut multi, poematia seu quod aliud vocare malueris, licebit voces, ego tantum hendecasyllabos praesto.“ (Plin. epist. 4,14,9)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „idyllium“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 27.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „idyllium“ Seite 902.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „idyllium“ Seite 902.
  2. Gaius Plinius Caecilius Secundus: Epistularum libri novem, Epistularum ad Traianum liber, Panegyricus. Recensuit Mauritius Schuster, editionem tertiam curavit Rudolphus Hanslik. 3. Auflage. B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Stuttgart/Leipzig 1992, ISBN 3-8154-1657-4 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 124.