educare
Erscheinungsbild
educare (Italienisch)
[Bearbeiten]| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | io | eduo |
| tu | educhi | |
| lui, lei, Lei | edua | |
| noi | educhiamo | |
| voi | eduate | |
| loro | eduano | |
| Imperfekt | io | eduavo |
| Historisches Perfekt | io | |
| Partizip II | eduato | |
| Konjunktiv II | io | eduassi |
| Imperativ | tu | edua |
| voi | eduate | |
| Hilfsverb | avere | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:educare | ||
Worttrennung:
- ·
Aussprache:
- IPA: [eduˈkaːre]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] erziehen
- [2] ausbilden, bilden
- [3] figurativ: gewöhnen
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
[Bearbeiten] [1] erziehen
- [1, 3] PONS Italienisch-Deutsch, Stichwort: „educare“
- [1, 2] LEO Italienisch-Deutsch, Stichwort: „educare“
educare (Latein)
[Bearbeiten]| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | ēducō |
| 2. Person Singular | ēducās | |
| 3. Person Singular | ēducat | |
| 1. Person Plural | ēducāmus | |
| 2. Person Plural | ēducātis | |
| 3. Person Plural | ēducant | |
| Perfekt | 1. Person Singular | ēducāvī |
| Imperfekt | 1. Person Singular | ēducābam |
| Futur | 1. Person Singular | ēducābō |
| PPP | ēducātus | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | ēducem |
| Imperativ | Singular | ēducā |
| Plural | ēducāte | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:educare | ||
Worttrennung:
- e·du·ca·re, e·du·co, e·du·ca·vi, e·du·ca·tus
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch, in Bezug auf den Menschen, physisch und moralisch: erziehen
- [2] klassischlateinisch, in Passsiv: aufwachsen
- [3] klassischlateinisch, in Bezug auf Tiere: aufziehen, auffüttern
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
[Bearbeiten] [2] aufwachsen
[3] aufziehen, auffüttern
- [1, 3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „educare“ (Zeno.org)
- [1–3] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „educare“