confringere

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

confringere (Latein)[Bearbeiten]

Verb[Bearbeiten]

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular confringō
2. Person Singular confringis
3. Person Singular confringit
1. Person Plural confringimus
2. Person Plural confringitis
3. Person Plural confringunt
Perfekt 1. Person Singular confrēgī
Imperfekt 1. Person Singular confringēbam
Futur 1. Person Singular confringam
PPP confractus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular confringam
Imperativ Singular confringe
Plural confringite
Alle weiteren Formen: Flexion:confringere

Worttrennung:

con·frin·ge·re

Bedeutungen:

[1] transitiv: zerbrechen
[2] transitiv, übertragen: zunichtemachen, vereiteln, vergeuden

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb frangere → la mit dem Präfix con- → la[1]

Beispiele:

[1]
[2] „namque nullum peius macerat humanum / quamde mare saevom: vires cui sunt magnae / topper confringent inportunae undae“ (Andr. 18,1–3)[2]

Wortbildungen:

confractio, confractum, confractus, confragus

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „confringo“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1461.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „confringo
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „confringo“ Seite 442.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „confringo“ Seite 442.
  2. Jürgen Blänsdorf (Herausgeber): Fragmenta poetarum Latinorum epicorum et lyricorum. Praeter Enni Annales et Ciceronis Germanicique Aratea. 4. vermehrte Auflage. De Gruyter, Berlin, New York 2011, ISBN 978-3-11-020915-0, Seite 26.