antachates

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

antachates (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ antachātēs antachatae
Genitiv antachatae antachatārum
Dativ antachatae antachatīs
Akkusativ antachatam antachatās
Vokativ antachātēs antachatae
Ablativ antachatā antachatīs

Anmerkung:

Die Lesung antachates beruht auf einer Konjektur von Eugen Abel. Jean Hardouin schlug die Lesung autachates und Ludwig von Jan aethachates vor.[1]

Worttrennung:

ant·a·cha·tes, Genitiv: ant·a·cha·tae

Bedeutungen:

[1] Geologie: Abart des Achates, die beim Verbrennen nach Myrrhe riecht; Antachat

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἀνταχάτης (antachatēs→ grc[2]

Beispiele:

[1] „vocatur enim iaspachates, cerachates, smaragdachates, haemachates, leucachates, dendrachates, quae velut arbusculis insignis est, antachates, quae, cum uritur, murram redolet, corallachates guttis aureis sappiri modo sparsa, qualis copiosissima in Creta.“ (Plin. nat. 37,139)[1]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „antachates“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 455.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „antachates“ Seite 151.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „antachates“ Spalte 126.

Quellen:

  1. 1,0 1,1 Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen V. Libri XXXI–XXXVII, K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71654-0 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897), Seite 443.
  2. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „antachates“ Seite 151.