acatalexis

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

acatalexis (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ acatalēxis acatalēxēs
Genitiv acatalēxis acatalēxum
Dativ acatalēxī acatalēxibus
Akkusativ acatalēxem acatalēxēs
Vokativ acatalēxis acatalēxēs
Ablativ acatalēxe acatalēxibus

Worttrennung:

a·ca·ta·le·xis, Genitiv: a·ca·ta·le·xis

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch, Metrik: Akatalexe

Herkunft:

Entlehnung aus dem nicht belegten altgriechischen *ἀκατάληξις (akatalēxis); siehe ἀκαταληξία (akatalēxia→ grc[1]

Gegenwörter:

[1] catalexis

Beispiele:

[1] „Cum finis versus consideratur. huius species sunt quattuor, id est catalexis, acatalexis, brachycatalexis, hypercatalexis. harum ratio talis est: acatalexis est, cum versus legitimo fine, id est pleno temporum numero, terminatur:“ (Aud. gramm. p. 333)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „acatalexis“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 49.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „acatalexis“ Spalte 250.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „acatalexis“ Spalte 250.
  2. Heinrich Keil (Herausgeber): Scriptores de orthographia: Terentius Scaurus, Velius Longus, Caper, Agroecius, Cassiodorus, Martyrius, Beda, Albinus (= Grammatici Latini. Vol. VII). B. G. Teubner, Leipzig 1880 (Internet Archive)., Seite 333.