subauscultare

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

subauscultāre (Latein)[Bearbeiten]

Verb[Bearbeiten]

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular subauscultō
2. Person Singular subauscultās
3. Person Singular subauscultat
1. Person Plural subauscultāmus
2. Person Plural subauscultātis
3. Person Plural subauscultant
Perfekt 1. Person Singular
Imperfekt 1. Person Singular subauscultābam
Futur 1. Person Singular subauscultābō
PPP
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular subauscultem
Imperativ Singular subauscultā
Plural subauscultāte
Alle weiteren Formen: Flexion:subauscultare

Worttrennung:

sub·aus·cul·ta·re

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] transitiv: heimlich zuhören, horchen, lauschen

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb auscultare → la mit dem Präfix sub- → la „heimlich“

Sinnverwandte Wörter:

[1] auscultare

Beispiele:

[1] „Opprime os: is est: subauscultemus.[1]
[1] „Tace: subauscultemus, ecquid de me fiat mentio.“[2]
[1] „Multi etiam in res odiosas inprudenter inciderunt, ut Staieno nuper accidit, qui ea locutus est bonis viris subauscultantibus pariete interposito, quibus patefactis in iudiciumque prolatis ille rei capitalis iure damnatus est.“[3]
[1] „atque ego idem existimavi pecudis esse, non hominis, cum tantas res Graeci susciperent, profiterentur, agerent seque et videndi res obscurissimas et bene vivendi et copiose dicendi rationem daturos hominibus pollicerentur, non admovere aurem et, si palam audire eos non auderes, ne minueres apud tuos civis auctoritatem tuam, subauscultando tamen excipere voces eorum et procul quid narrarent attendere.“[4]
[1] „itaque posthac non scribam ad te quid facturus sim sed quid fecerim; omnes enim Κωρυκαῖοι videntur subauscultare quae loquor.“[5]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „subausculto“ (Zeno.org) Band 2, Spalte 2843
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 486

Quellen:

  1. Titus Maccius Plautus, Asinaria, 586
  2. Titus Maccius Plautus, Miles gloriosus, 993
  3. Marcus Tullius Cicero, Topica, 75
  4. Marcus Tullius Cicero, De oratore, 2,153
  5. Marcus Tullius Cicero, Epistulae ad Atticum, 10,18,1