rancidulus
rancidulus (Latein)[Bearbeiten]
Adjektiv[Bearbeiten]
Nominativ Singular und Adverbia | ||||
---|---|---|---|---|
Steigerungsstufe | m | f | n | Adverb |
Positiv | rancidulus | rancidula | rancidulum | rancidulē |
Komparativ | — | — | — | — |
Superlativ | — | — | — | — |
Alle weiteren Formen: Flexion:rancidulus |
Worttrennung:
- ran·ci·du·lus
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] von unangenehmen Geruch: etwas ranzig, etwas stinkend
- [2] übertragen: ekelhaft, widrig
Herkunft:
Beispiele:
- [1] „non tamen his ulla unquam obsonia fiunt
rancidula aut ideo peior gallina secatur.“[3] - [2] „hic aliquis, cui circum umeros hyacinthina laena est,
rancidulum quiddam balba de nare locutus
Phyllidas, Hypsipylas, vatum et plorabile siquid,
eliquat ac tenero subplantat verba palato.“[4] - [2] „non deest protinus, ecce, de malignis
qui sic rancidulo loquatur ore:“[5]
Wortbildungen:
- [2] rancidule
Übersetzungen[Bearbeiten]
- [1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „rancidulus“ (Zeno.org) Band 2, Spalte 2192
- [1, 2] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 427
Quellen:
- ↑ Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „rancidulus“ (Zeno.org) Band 2, Spalte 2192
- ↑ Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 427
- ↑ Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae, 11,134–135
- ↑ Aules Persius Flaccus, Saturae, 1,32–35
- ↑ Marcus Valerius Martialis, Epigrammata, 7,34,6–7