proloqui

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

proloqui (Latein)[Bearbeiten]

Verb[Bearbeiten]

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular prōloquor
2. Person Singular prōloqueris
3. Person Singular prōloquitur
1. Person Plural prōloquimur
2. Person Plural prōloquiminī
3. Person Plural prōloquuntur
Perfekt 1. Person Singular prōlocūtus sum
Imperfekt 1. Person Singular prōloquēbar
Futur 1. Person Singular prōloquar
PPP
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular prōloquar
Imperativ Singular prōloquere
Plural prōloquiminī
Alle weiteren Formen: Flexion:proloqui

Worttrennung:

pro·lo·qui

Bedeutungen:

[1] transitiv: heraussagen, sagen, aussprechen, äußern

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb loqui → la mit dem Präfix pro- → la[1]

Gegenwörter:

[1] tacere

Beispiele:

[1] „Nunc quam rem oratum huc veni primum proloquar; / post argumentum huius eloquar tragoediae.“ (Plaut. Amph. prol. 50–51)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „proloquor“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 1982.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „proloquor

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „proloquor“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 1982.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Amphitruo, Vers 50–51.