adventor

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

adventor (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ adventor adventōrēs
Genitiv adventōris adventōrum
Dativ adventōrī adventōribus
Akkusativ adventōrem adventōrēs
Vokativ adventor adventōrēs
Ablativ adventōre adventōribus

Worttrennung:

ad·ven·tor, Genitiv: ad·ven·to·ris

Bedeutungen:

[1] Ankömmling, Fremder
[2] Besucher, Gast, Kunde

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb advenire → la mit dem Suffix -tor → la[1]

Beispiele:

[1] „em istuc ago / quo modo argento intervortam et adventorem et Sauream.“ (Plaut. Asin. 358–359)[2]
[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „adventor“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 156.
[1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „adventor
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „aduentor“ Seite 62.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „aduentor“ Seite 62.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).