vascellum

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

vascellum (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, n[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ vascellum vascella
Genitiv vascellī vascellōrum
Dativ vascellō vascellīs
Akkusativ vascellum vascella
Vokativ vascellum vascella
Ablativ vascellō vascellīs

Worttrennung:

vas·cel·lum, Genitiv: vas·cel·li

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch, mittellateinisch: kleines Gefäß, Töpfchen
[2] spätlateinisch, Religion: kleines Gefäß oder Urne für die Asche von Verstorbenen

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv vas → la[1]

Beispiele:

[1] „recidivas prohibet lacerta viridis viva adalligata in vascello quod eam capiat.“ (Plin. med. 3,17,3)[2]
[1] „hoc imp. fuit polyfagus natione Italus qui manducavit pauca: cistam, lactucas, vascellum sardinarium, sardas X, melopepones LXX, […].“ (Chronogr. CCCLIIII)[3]
[2] „depositus p(edibus) XII in vascello“ (CIL 6.3428)[4]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „vascellum“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 3373.
[2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „uascellum“ Seite 2220.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „uascellum“ Seite 2220.
  2. Plinius Secundus iunior; Alf Önnerfors (Herausgeber): De medicina libri tres. 1. Auflage. Akademie Verlag, Berlin 1964 (Corpus Medicorum Latinorum Volumen III, Digitalisat), Seite 80.
  3. Chronica minora saec. IV. V. VI. VII. In: Theodor Mommsen (Herausgeber): Auctores antiquissimi (= Monumenta Germaniae Historica). Tomus IX. Apud Weidmannos, Berlin 1892 (dMGH)., Seite 147.
  4. Corpus Inscriptionum Latinarum, Band 6, 3428