dysuriacus
dysuriacus (Latein)[Bearbeiten]
Adjektiv[Bearbeiten]
Nominativ Singular und Adverbia | ||||
---|---|---|---|---|
Steigerungsstufe | m | f | n | Adverb |
Positiv | dysūriacus | dysūriaca | dysūriacum | — |
Komparativ | — | — | — | — |
Superlativ | — | — | — | — |
Alle weiteren Formen: Flexion:dysuriacus |
Worttrennung:
- dys·u·ri·a·cus
Bedeutungen:
Herkunft:
- Entlehnung aus einem nicht belegten altgriechischen *δυσουριακός (dysuriakos),[1] das eine Ableitung zu dem Substantiv δυσουρία (dysuria☆) → grc wäre
Beispiele:
- [1] „Si vero sit minuta luminibus, faciet circa ventrem frigus adsiduum, quos Graeci psychrocoelios vocant, et infinitis flegmatum vitiis laborantes, macros splenicos dysentericos hydropicos pleumaticos vel dysuriacos et qui latentibus vitiorum doloribus torqueantur; sed haec pro signorum qualitate decernit.“ (Firm. math. 4, 15, 2)[2]
Übersetzungen[Bearbeiten]
[1] Medizin: an Dysurie leidend, dysurisch
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „dysuria“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2324.
Quellen:
- ↑ Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „dysuria“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2324.
- ↑ Iulius Firmicus Maternus; Wilhelm Kroll, Franz Skutsch (Herausgeber): Matheseos Libri VIII. stereotype 1. Auflage. Fasciculus prior libros IV priores continens, B. G. Teubner, Leipzig 1968 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897) , Seite 231.