bedellus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

bedellus (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ bedellus bedellī
Genitiv bedellī bedellōrum
Dativ bedellō bedellīs
Akkusativ bedellum bedellōs
Vokativ bedelle bedellī
Ablativ bedellō bedellīs

Alternative Schreibweisen:

pedellus

Worttrennung:

be·del·lus, Plural: be·del·li

Bedeutungen:

[1] mittellateinisch, Justiz: Gerichtsdiener, Gerichtsvollzieher
[2] mittellateinisch, Bildung: Pedell

Herkunft:

Entlehnung aus dem Althochdeutschen[1]

Beispiele:

[1] „Nam ipse, talium nescius, in Anglia demorabatur; ejus tamen metu militaris audacia comprimebatur, dolens quod tanta rabies gastaldorum super incolas grassaretur. Officiales mali praedonibus pejores sunt: parenses nempe latrunculos, fugiendo seu divertendo, devitare possunt; versipelles vero bedellos nullatenus sine damno declinare queunt.“ (Order. Vit., Hist. eccl., lib. 12, c. 34)[2]
[2] „Qui etiam auditores legum vel decretalium nec etiam alii, nisi alicujus magistri actu regentis bis ad minus in septimana scolas intraverin, scolares nullatenus reputantur, et si eos capi contigerit, nec per aliquem magistrum, nec per Universitatem repetentur. Ad hec autem facienda obligabuntur bedelli tam communes quam speciales, cujuscunque fuerint facultatis proprio juramento.“[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Jan Frederik Niermeyer, Co van de Kieft: Mediae latinitatis lexicon minus. Lexique latin médiéval–français/anglais, A Medieval Latin–French/English Dicitonary. 1. Auflage. E. J. Brill, Leiden 1976, ISBN 90-04-04794-8, Seite 88.
[1] Edwin Habel, Friedrich Gröbel: Mittellateinisches Glossar. Unveränderter Nachdruck der 2. Auflage. Schöningh, Paderborn 1959, ISBN 3-506-73600-0, DNB 451748891, Spalte 35, Eintrag „bedellus“

Quellen:

  1. Jan Frederik Niermeyer, Co van de Kieft: Mediae latinitatis lexicon minus. Lexique latin médiéval–français/anglais, A Medieval Latin–French/English Dicitonary. 1. Auflage. E. J. Brill, Leiden 1976, ISBN 90-04-04794-8, Seite 88.
  2. Ordericus Vitalis; Auguste Leprévost (Herausgeber): Historia ecclesiastica. Tomus IV, Paris 1882 (Google Books), Seite 440.
  3. Henri Denifle, Émile Chatelain (Herausgeber): Chartularium universitatis Parisiensis. Tomus I: Ab anno MCC usque ad annum MCCLXXXVI, Paris 1889 (Internet Achive), Nummer 197, Seite 223.