audacia

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

audacia (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ audācia audāciae
Genitiv audāciae audāciārum
Dativ audāciae audāciīs
Akkusativ audāciam audāciās
Vokativ audācia audāciae
Ablativ audāciā audāciīs

Worttrennung:

au·da·cia, Genitiv: au·da·ci·ae

Bedeutungen:

[1] Mut, Kühnheit
[2] Tollkühnheit, Dreistigkeit, Frechheit, Vermessenheit, Verwegenheit

Herkunft:

Ableitung zu dem Adjektiv audax → la mit dem Suffix -ia → la[1]

Beispiele:

[1]
[2] archaisch: „ne tu istic hodie malo tuo compositis mendaciis / advenisti, audaciai columen, consutis dolis.“ (Plaut. Amph. 366–367)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Lateinischer Wikipedia-Artikel „audacia
[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „audacia“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 710-711.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „audacia
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „audacia“ Seite 227.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „audacia“ Seite 227.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).