apocatastasis

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

apocatastasis (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ apocatastasis apocatastasēs
Genitiv apocatastasis apocatastasum
Dativ apocatastasī apocatastasibus
Akkusativ apocatastasin apocatastasēs
Vokativ apocatastasis apocatastasēs
Ablativ apocatastase apocatastasibus

Worttrennung:

a·po·ca·ta·sta·sis, Genitiv: a·po·ca·ta·sta·sis

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch, Astronomie, Mathematik: Wiederkehr an den ursprünglichen Punkt oder den ursprünglichen Zustand

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἀποκατάστασις (apokatastasis→ grc[1]

Beispiele:

[1] „Non fuit ista genitura mundi; nec enim mundus certum diem habuit ortus sui nec aliquis interfuit eo tempore, quo mundus divinae mentis ac providi numinis ratione formatus est, nec eo usque se intentio potuit humanae fragilitatis extendere, ut originem mundi facili possit ratione aut concipere aut explicare, praesertim cum CCC milibus annorum maior apocatastasis, id est redintegratio, per pyrosin aut per cataclysnmm fieri consueverit;“ (Firm. math. 3,1,9)[2]
[1] „Decas vero ultra omnes habenda, quae omnes numéros diversae virtutis ac perfectionis intra se habet. quae licet primi versus finis sit, secundi monadis implet auxilium. haec primi versus numerorum regulas, analogias, genera, species, differentiae, perfectiones et imperfecta concludit, daturque Iano, quamvis eam plurimi apocatastasin memorarint.“ (Mart. Cap. 7,742)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „apocatastasis“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 495.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „apocatastasis“ Spalte 241.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „apocatastasis“ Spalte 241.
  2. Iulius Firmicus Maternus; Wilhelm Kroll, Franz Skutsch (Herausgeber): Matheseos Libri VIII. stereotype 1. Auflage. Fasciculus prior libros IV priores continens, B. G. Teubner, Leipzig 1968 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897), Seite 93.
  3. Martianus Minneus Felix Capella; James Willis (Herausgeber): De nuptiis Philologiae et Mercurii. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1983 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 269.