aegrimonia

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

aegrimonia (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ aegrimōnia aegrimōniae
Genitiv aegrimōniae aegrimōniārum
Dativ aegrimōniae aegrimōniīs
Akkusativ aegrimōniam aegrimōniās
Vokativ aegrimōnia aegrimōniae
Ablativ aegrimōniā aegrimōniīs

Nebenformen:

aegrimonium

Worttrennung:

ae·gri·mo·nia, Genitiv: ae·gri·mo·ni·ae

Bedeutungen:

[1] Verstimmtheit des Geistes; Kummer, Sorge, Ärger

Herkunft:

Ableitung zu dem Adjektiv aeger → la mit dem Suffix -monia → la[1]

Sinnverwandte Wörter:

[1] aegritudo, aerumna

Beispiele:

[1] „quid meliust quam ut hinc intro abeam et me suspendam clanculum, / saltem tantisper dum apscedat haec a me aegrimonia?“ (Plaut. Rud. 1189–1190)[2]
[1] „ohm quos abiens adfeci aegrimonia, / eos nunc laetantis faciam aduentu meo.“ (Plaut. Stich. 406–407)[2]
[1] „ferrem graviter si novae aegrimoniae locus esset.“ (Cic. Att. 12,38,2)[3]
[1] „illic omne malum vino cantuque levato, / deformis aegrimoniae dulcibus alloquiis.“ (Hor. epod. 13,17–18)[4]
[1] „voles modo altis desilire turribus, / frustraque vincla gutturi innectes tuo / modo ense pectus Norico recludere / fastidiosa tristis aegrimonia.“ (Hor. epod. 17,70–73)[5]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „aegrimonia“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 175.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „aegrimonia
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „aegrimonia“ Seite 70.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „aegrimonia, aegrimonium“ Spalte 951.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „aegrimonia“ Seite 70.
  2. 2,0 2,1 Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  3. Marcus Tullius Cicero; D. R. Shackleton Bailey (Herausgeber): Epistulae ad Atticum. 1. Auflage. Vol. 2: Libri IX–XVI, B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1987, ISBN 3-519-01208-1 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 496.
  4. Quintus Horatius Flaccus; D. R. Shackleton Bailey (Herausgeber): Opera. sterotype Auflage der 4. Auflage. De Gruyter, Berlin, New York 2008, ISBN 978-3-11-020292-2 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 157.
  5. Quintus Horatius Flaccus; D. R. Shackleton Bailey (Herausgeber): Opera. sterotype Auflage der 4. Auflage. De Gruyter, Berlin, New York 2008, ISBN 978-3-11-020292-2 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 164.