zadzwonić

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

zadzwonić (Polnisch)[Bearbeiten]

Verb[Bearbeiten]

Aspekt
imperfektiv perfektiv
dzwonić zadzwonić
Zeitform Person Wortform
Futur ja zadzwonię
ty zadzwonisz
on, ona, ono zadzwoni
Imperativ Singular zadzwoń
Präteritum on zadzwonił
ona zadzwoniła
oni zadzwonili
Adverbialpartizip Partizip Passiv
zadzwoniwszy
Alle weiteren Formen: Flexion:zadzwonić

Worttrennung:

za·dzwo·nić

Aussprache:

IPA: [zaˈd͡zvɔɲit͡ɕ]
Hörbeispiele: Lautsprecherbild zadzwonić (Info)

Bedeutungen:

[1] intransitiv: eine Glocke oder Klingel betätigen; läuten, klingeln
[2] intransitiv: mit etwas einen metallischen Ton erzeugen; klingeln, klirren, klimpern
[3] intransitiv: als Glocke, Klingel oder Telefon einen metallischen Ton von sich geben; läuten, klingeln
[4] intransitiv: einen metallischen Ton von sich geben; klingeln, klirren, klimpern
[5] intransitiv, übertragen: mit wohlklingender, metallischer Stimme von sich geben
[6] intransitiv, auch mit do und Genitiv: sich mithilfe eines Telefons mit jemanden in Verbindung setzen; anrufen

Synonyme:

[6] zatelefonować

Beispiele:

[1]
[5] „Z niebieskich najrańszą piosnek /  Ledwie zadzwonił skowronek, / Najrańszy kwiatek piérwiosnek /  Błysnął ze złotych obsłonek.“[1]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1–4, 6] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „zadzwonić
[1–4, 6] Słownik Języka Polskiego – PWN: „zadzwonić
[1–6] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „zadzwonić
[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „zadzwonić

Quellen:

  1. Adam Mickiewiz: Pierwiosnek. In: Poezye Adama Mickiewicza. Tom pierwszy, drukiem Józefa Zawadzkiego, Wilno 1822 (Wikisource), Seite 3.