prason

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

prason (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, n[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ prason prasa
Genitiv prasī prasōrum
Dativ prasō prasīs
Akkusativ prason prasa
Vokativ prason prasa
Ablativ prasō prasīs

Worttrennung:

pra·son, Genitiv: pra·si

Bedeutungen:

[1] Botanik: Art von Seetang

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen πράσον (prason→ grc[1][2]

Synonyme:

[1] zoster

Beispiele:

[1] „folio lato, colore viridi gignit quod quidam prason vocant, alii zostera.“ (Plin. nat. 13,135)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „prason“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 1907.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „prason“ Seite 1595.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 10. Band, 2. Teil Porta – Pyxis, Teubner, Leipzig 1980–2009, „prason“ Spalte 1131.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 10. Band, 2. Teil Porta – Pyxis, Teubner, Leipzig 1980–2009, „prason“ Spalte 1131.
  2. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „prason“ Seite 1595.
  3. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen II. Libri VII–XV, K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71651-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1909), Seite 461.