prason
prason (Latein)[Bearbeiten]
Substantiv, n[Bearbeiten]
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | prason | prasa |
Genitiv | prasī | prasōrum |
Dativ | prasō | prasīs |
Akkusativ | prason | prasa |
Vokativ | prason | prasa |
Ablativ | prasō | prasīs |
Worttrennung:
- pra·son, Genitiv: pra·si
Bedeutungen:
- [1] Botanik: Art von Seetang
Herkunft:
- Entlehnung aus dem altgriechischen πράσον (prason☆) → grc[1][2]
Synonyme:
- [1] zoster
Beispiele:
- [1] „folio lato, colore viridi gignit quod quidam prason vocant, alii zostera.“ (Plin. nat. 13,135)[3]
Übersetzungen[Bearbeiten]
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „prason“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 1907.
- [1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „prason“ Seite 1595.
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 10. Band, 2. Teil Porta – Pyxis, Teubner, Leipzig 1980–2009 , „prason“ Spalte 1131.
Quellen:
- ↑ Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 10. Band, 2. Teil Porta – Pyxis, Teubner, Leipzig 1980–2009 , „prason“ Spalte 1131.
- ↑ P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „prason“ Seite 1595.
- ↑ Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen II. Libri VII–XV, K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71651-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1909) , Seite 461.