hyaena
Zur Navigation springen
Zur Suche springen
hyaena (Latein)[Bearbeiten]
Substantiv, f[Bearbeiten]
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | hyaena | hyaenae |
Genitiv | hyaenae | hyaenārum |
Dativ | hyaenae | hyaenīs |
Akkusativ | hyaenam | hyaenās |
Vokativ | hyaena | hyaenae |
Ablativ | hyaenā | hyaenīs |
Worttrennung:
- hy·ae·na, Plural: hy·ae·nae
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] Zoologie: Hyäne
Herkunft:
- Entlehnung aus dem altgriechischen ὕαινα (hyaina☆) → grc[1][2]
Oberbegriffe:
- [1] animal
Beispiele:
- [1] „Si tamen est aliquid mirae novitatis in istis,
alternare vices et, quae modo femina tergo
passa marem est, nunc esse marem miremur hyaenam.“[3] - [1] „Nonnulli pelle hyaenae satoriam trimodiam vestiunt atque ita ex ea, cum paulum inmorata sunt semina, iaciunt non dubitantes proventura, quae sic sata sint.“[4]
- [1] „Hyaenis utramque esse naturam et alternis annis mares, alternis feminas fieri, parere sine mare vulgus credit, Aristoteles negat.“[5]
- [1] „Hyaenae plurimae gignuntur in Africa, quae et asinorum silvestrium multitudinem fundit.“[6]
Übersetzungen[Bearbeiten]
[*] Übersetzungen umgeleitet
Für [1] siehe Übersetzungen zu Hyäne1 f |
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „hyaena“ (Zeno.org), Band 1, Spalten 3096-3097
- [1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 , Seite 239
Quellen:
- ↑ Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „hyaena“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 3096
- ↑ Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 , Seite 239
- ↑ Publius Ovidius Naso, Metamorphoses, 15, 408–410
- ↑ Lucius Iunius Moderatus Columella, Res rustica, 2, 9, 9
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historia, 8, 105
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historia, 8, 108