gnostice

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

gnostice (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ gnōsticē
Genitiv gnōsticēs
Dativ gnōsticae
Akkusativ gnōsticēn
Vokativ gnōsticē
Ablativ gnōsticā

Worttrennung:

gnos·ti·ce, Genitiv: gnos·ti·ces

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: Erkenntnisvermögen

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen γνωστική (gnōstikē→ grc[1]

Beispiele:

[1] „in medicinis prima gnostice, secunda dinamice“ (Fulg. myth. 3, 10)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „gnostice“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2949.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis, Auxiliantibus et alliis et curatoribus fundationis Rockerfellerianae. 6. Band, 2. Teil G – Gytus, Teubner, Leipzig 1925–1934, ISBN 3-322-00000-1, „gnōsticē“ Spalte 2125.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis, Auxiliantibus et alliis et curatoribus fundationis Rockerfellerianae. 6. Band, 2. Teil G – Gytus, Teubner, Leipzig 1925–1934, ISBN 3-322-00000-1, „gnōsticē“ Spalte 2125.
  2. Fabius Planciades Fulgentius: Opera. Accedunt Fabii Claudii Gordiani Fulgentii v. c. De aetatibus mundi et hominis et S. Fulgentii Episcopi super Thebaiden, recensuit Rudolfus Helm. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1898 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 78.