cursor

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

cursor (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ cursor cursōrēs
Genitiv cursōris cursōrum
Dativ cursōrī cursōribus
Akkusativ cursōrem cursōrēs
Vokativ cursor cursōrēs
Ablativ cursōre cursōribus

Worttrennung:

cur·sor, Genitiv: cur·so·ris

Bedeutungen:

[1] Person, die läuft; Läufer
[2] Sport: Läufer, Wettläufer
[3] Person, die Nachrichten zu Fuß überbringt; Eilbote
[4] Person, die vor einer Sänfte oder Wagen läuft; Vorläufer

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb currere → la[1]

Beispiele:

[1] „genua hunc cursorem deserunt;“ (Plaut. Mer. 123)[2]
[2] „quadripertitio magis sic apparebit: corpus est ut cursor, locus stadium qua currit, tempus hora qua currit, actio cursio.“ (Var. LL 5, 11)[3]
[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1–4] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „cursor“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1843.
[2–4] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „cursor
[1–4] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „cursor¹“ Seite 523.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „cursor¹“ Seite 523.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  3. Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 6.