cattare
cattare (Latein)[Bearbeiten]
Verb[Bearbeiten]
Zeitform | Person | Wortform |
---|---|---|
Präsens | 1. Person Singular | cattō |
2. Person Singular | cattās | |
3. Person Singular | cattat | |
1. Person Plural | cattāmus | |
2. Person Plural | cattātis | |
3. Person Plural | cattant | |
Perfekt | 1. Person Singular | cattāvī |
Imperfekt | 1. Person Singular | cattābam |
Futur | 1. Person Singular | cattābō |
PPP | cattātus | |
Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | cattem |
Imperativ | Singular | cattā |
Plural | cattāte | |
Alle weiteren Formen: Flexion:cattare |
Worttrennung:
- cat·ta·re
Bedeutungen:
- [1] spätlateinisch, transitiv: etwas mit den Augen wahrnehmen; sehen
Synonyme:
- [1] videre
Beispiele:
- [1] „Musio appellatus, quod muribus infestus sit. Hunc vulgus cattum a captura vocant. Alii dicunt, quod cattat, id est videt. Nam tanto acute cernit ut fulgore luminis noctis tenebras superet.“ (Isid. orig. 12,2,38)[1]
Übersetzungen[Bearbeiten]
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „1. cato“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1034.
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 3. Band C – Comus, Teubner, Leipzig 1906–1912, ISBN 3-322-00000-1 , „cat(t)o“ Spalte 620.
Quellen:
- ↑ Isidorus Hispalensis episcopus: Etymologiarum sive originum libri XX. Recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. 1. Auflage. Tomus I libros I–X continens, Oxford 1911 (Scriptorum classicorum bibliotheca Oxoniensis) .