bonasus
bonasus (Latein)[Bearbeiten]
Substantiv, m[Bearbeiten]
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | bonasus | bonasī |
Genitiv | bonasī | bonasōrum |
Dativ | bonasō | bonasīs |
Akkusativ | bonasum | bonasōs |
Vokativ | bonase | bonasī |
Ablativ | bonasō | bonasīs |
Worttrennung:
- bo·na·sus, Genitiv: bo·na·si
Bedeutungen:
Herkunft:
- Entlehnung aus dem altgriechischen βόνασος (bonasos☆) → grc
Beispiele:
- [1] „tradunt in Paeonia feram quae bonasus vocetur, equina iuba, cetera tauro similem, cornibus ita in se flexis, ut non sint utilia pugnae.“ (Plin. 8, 40)[1]
Übersetzungen[Bearbeiten]
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „bonasus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 847.
Quellen:
- ↑ Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen III. Libri XVI–XII, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1902) , Seite 91.