auxiliator

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

auxiliator (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ auxiliātor auxiliātōrēs
Genitiv auxiliātōris auxiliātōrum
Dativ auxiliātōrī auxiliātōribus
Akkusativ auxiliātōrem auxiliātōrēs
Vokativ auxiliātor auxiliātōrēs
Ablativ auxiliātōre auxiliātōribus

Worttrennung:

au·xi·li·a·tor, Genitiv: au·xi·li·a·to·ris

Bedeutungen:

[1] Person, die Hilfe leistet; Helfer, Beistand, Retter

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb auxiliari → la mit dem Suffix -tor → la[1]

Gegenwörter:

[1] adversarius

Beispiele:

[1] „accumulat ecce liberum funus parens, / infirmus auxiliator.“ (Petr. 89. V. 48–49)[2]
[1] „nam quodam modo mandata perferet, et ea, quae sibi a iudice credi postulaturus est, aliena fide dicet et ipse litigantium auxiliator egebit auxilio.“ (Quint. inst. 12,3,2)[3]
[1] „sed ponte navibus effecto tramissoque exercitu primus Ornospades multis equitum milibus in castra venit, exul quondam et Tiberio, cum Delmaticum bellum conficeret, haud inglorius auxiliator eoque civitate Romana donatus, mox repetita amicitia regis multo apud eum honore, praefectus campis, qui Euphrate et Tigri inclutis amnibus circumflui Mesopotamiae nomen acceperunt.“ (Tac. ann. 6,37,3)[4]
[1] „quem miseris auxiliatorem, quem fautorem bonis, quem adversatorem malis in omni vita ciebo?“ (Apul. Soc. 130)[5]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „auxiliator“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 751–752.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „auxiliator
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „auxiliator“ Seite 242.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „auxiliator“ Seite 242.
  2. Petronius Arbiter; Konrad Müller (Herausgeber): Satyricon reliquiae. 4. Auflage. B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1995, ISBN 3-519-01580-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 90.
  3. Marcus Fabius Quintilianus: Institutionis Oratoriae Libri XII. Edidit Ludwig Radermacher, addenda et corrigenda collegit et adiecit Vinzenz Buchheit. korrigierte, stereotype 1. Auflage. Pars prior libros I–VI continens, B. G. Teubner, Leipzig 1971 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 384.
  4. Publius Cornelius Tacitus: Ab excessu divi Augusti. In: Heinz Heubner (Herausgeber): Libri qui supersunt. korr. 1. Auflage. Tomus I, B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1994, ISBN 3-519-11833-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1983), Seite 203.
  5. Apuleius Platonicus Madaurensis; Claudio Moreschini (Herausgeber): De philosophia libri. 1. Auflage. Volumen III, B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1991, ISBN 978-3-598-71055-1 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 14.