auscultatus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

auscultatus (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ auscultātus auscultātūs
Genitiv auscultātūs auscultātuum
Dativ auscultātuī auscultātibus
Akkusativ auscultātum auscultātūs
Vokativ auscultātus auscultātūs
Ablativ auscultātū auscultātibus

Worttrennung:

aus·cul·ta·tus, Genitiv: aus·cul·ta·tus

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: Zuhören
[2] spätlateinisch: Zuhörer

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb auscultare → la[1]

Sinnverwandte Wörter:

[1] auditus
[2] auditor, auscultator

Beispiele:

[1] „nec auscultatu inpaenitendo diligenter instructa illa cessavit, sed observatis omnibus furatrina facili flaventis auri mollitie congestum gremium Veneri reportat.“ (Apul. met. 6, 13)[2]
[2] „sed tantum illa quaerimus levia, quae mensualibus stipendiis grammatici distrahunt puerilibus auscultatibus.“ (Fulg. Virg. cont. p. 86)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „auscultatus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 741.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „auscultātus“ Seite 239.
[1, 2] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „auscultātus“ Spalte 1534.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „auscultātus“ Spalte 1534.
  2. Apuleius Platonicus Madaurensis; Rudolf Helm (Herausgeber): Metamorphoseon libri XI. erweiterte, stereotype 3. Auflage. Volumen I, Walter de Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71055-1 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1931), Seite 137–138.
  3. Fabius Planciades Fulgentius: Opera. Accedunt Fabii Claudii Gordiani Fulgentii v. c. De aetatibus mundi et hominis et S. Fulgentii Episcopi super Thebaiden, recensuit Rudolfus Helm. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1898 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 86.

Deklinierte Form[Bearbeiten]

Worttrennung:

aus·cul·ta·tus

Grammatische Merkmale:

  • Nominativ Singular Maskulinum des Partizips Perfekt Passiv des Verbs auscultare
auscultatus ist eine flektierte Form von auscultare.
Die gesamte Deklination findest du auf der Seite Flexion:auscultare.
Alle weiteren Informationen findest du im Haupteintrag auscultare.
Bitte nimm Ergänzungen deshalb auch nur dort vor.