auscultator

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

auscultator (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ auscultator auscultatōrēs
Genitiv auscultatōris auscultatōrum
Dativ auscultatōrī auscultatōribus
Akkusativ auscultatōrem auscultatōrēs
Vokativ auscultator auscultatōrēs
Ablativ auscultatōre auscultatōribus

Worttrennung:

aus·cul·ta·tor, Plural: aus·cul·ta·to·res

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Person, die zuhört: Zuhörer
[2] übertragen: Person, die gehorcht:

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb auscultare → la[1][2]

Beispiele:

[1] „Nam aut auscultator modo est qui audit aut disceptator, id est rei sententiaeque moderator; ita aut ut delectetur qui audit aut ut statuat aliquid.“[3]
[2] „equinis armentis namque me congregem pastor egregius mandati dominici serius auscultator aliquando permisit.“[4]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „auscultator“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 741
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 55

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „auscultator“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 741
  2. Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 55
  3. Marcus Tullius Cicero, Partiones oratoriae, 10
  4. Apuleius, Metamorphoses, 7,16