Zum Inhalt springen

audire

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

audīre (Latein)

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular audiō
2. Person Singular audīs
3. Person Singular audit
1. Person Plural audīmus
2. Person Plural audītis
3. Person Plural audiunt
Perfekt 1. Person Singular audīvī
Imperfekt 1. Person Singular audiēbam
Futur 1. Person Singular audiam
PPP audītus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular audiam
Imperativ Singular audī
Plural audīte
Alle weiteren Formen: Flexion:audire

Worttrennung:

au·dī·re

Bedeutungen:

[1] intransitiv: in der Lage sein, Laute mit den Ohren wahrzunehmen; hören
[2] transitiv: Laute mit den Ohren wahrnehmen; hören, vernehmen
[3] transitiv, auch absolut: etwas mit den Ohren wahrnehmen und verstehen; hören
[4] metonymisch: gehorchen, sich fügen, folgen

Beispiele:

[1] „caput dolet, neque audio, nec oculis prospicio satis, / nec me miserior femina est neque ulla videatur magis.“ (Plaut. Amph. 1059–1060)[1]
[2]
[3] „audivistin tu hodie me illi dicere ea quae illa autumat?“ (Plaut. Amph. 752)[1]

Redewendungen:

[4] dicto audiens

Wortbildungen:

audiens, auditare, auditio, auditor, auditus, audibilis
exaudire, obaudire, inaudire, adaudire, subaudire, praeaudire

Übersetzungen

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „audio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 714-718.
[1–4] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „audio“ Seite 228–229.

Quellen:

  1. 1,0 1,1 Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).