archidiacon

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

archidiacon (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ archidiacōn archidiaconēs
Genitiv archidiaconis archidiaconum
Dativ archidiaconī archidiaconibus
Akkusativ archidiaconem archidiaconēs
Vokativ archidiacōn archidiaconēs
Ablativ archidiacone archidiaconibus

Worttrennung:

ar·chi·di·a·con, Genitiv: ar·chi·di·a·co·nis

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch, kirchenlateinisch, Religion: oberster Diakon; Archidiakon

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἀρχιδιάκων (archidiakōn→ grc

Synonyme:

[1] archidiaconus

Beispiele:

[1] „Frater itaque noster Natalis, Salonitanae civitaris episcopus, cum Honoratum archidiaconem sedis suae ad ordinem presbyteratus vellet provehere, ac deinceps ille ad sublimiorem gradum crescere declinaret, a sanctae memoriae decessore meo, missa supplicatione, poposcerat ne ad hunc ordinem invitus accederet.“ (Greg. M. epist. 2,18)[1]
[1] „Praeterea de fratte nostro Sabiniano episcopo Iadertino atque Honorato archidiacone Salonitano vel aliis, qui se ad sedem apostolicam contulerunt, cum eodem Maximo omnino studiose agendum est, ut illos in ea qua decet caritate recipiat et dolorem contra eos nullomodo in corde retineat, sed pura cum eis gracia et sincera dilectione vivat.“ (Greg. M. epist. 9,179)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „archidiacon“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 544.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „archidiaconus et archidiacon“ Spalte 461.

Quellen:

  1. Sanctus Gregorius Magnus: Opera. Herausgeber: Dag Norbert (= Corpus Christianorum. Series Latina. Band 140). Registrum epistularum: Libri I–VII. Brepolis, Turnholt 1982., Seite 104.
  2. Sanctus Gregorius Magnus: Opera. Herausgeber: Dag Norbert (= Corpus Christianorum. Series Latina. Band 140 A). Registrum epistularum: Libri VIII–XIV, Appendix. Brepolis, Turnholt 1982., Seite 736.