aniatrologetus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

aniatrologetus (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv aniatrologētus aniatrologēta aniatrologētum
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:aniatrologetus

Worttrennung:

an·i·a·tro·lo·ge·tus, an·i·a·tro·lo·ge·ta, an·i·a·tro·lo·ge·tum

Bedeutungen:

[1] Medizin: nicht in der Medizin ausgebildet

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἀνιατρολόγητος (aniatrologētos→ grc[1]

Gegenwörter:

[1] medicus

Beispiele:

[1] „non enim debet nec potest esse architectus grammaticus uti fuerit Aristarchus, sed non agrammatus, nec musicus ut Aristoxenus, sed non amusos, nec pictor ut Apelles, sed graphidos non inperitus nec plastes quemadmodem Myron seu Polyclitus, sed rationis plasticae non ignarus, nec denuo medicus ut Hippocrates, sed non aniatrologetus, nec in ceteris doctrinis singulariter excellens, sed in is non inperitus.“ (Vitr. 1, 1, 13)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „aniatrologetos“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 433.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „aniatrologetus“ Seite 145.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „aniatrologetos“ Spalte 68.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „aniatrologetos“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 433.
  2. Vitruvius; Fritz Krohn (Herausgeber): De architectura. Libri decem. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1912 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 7.