analepticus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

analepticus (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv analepticus analeptica analepticum
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:analepticus

Worttrennung:

a·na·lep·ti·cus, a·na·lep·ti·ca, a·na·lep·ti·cum

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch, Medizin: zur Stärkung dienend; erfrischend, stärkend

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἀναληπτικός (analēptikos→ grc, deutsch „erfrischend“, „stärkend“[1]

Beispiele:

[1] Nebenform: „quorum curam sic plus impendo, ut in eorum virium festinem reparationem, ut vinum lene et album, balneae, deambulatio vel gestatio, unctio vel fricatio, cibi analemptici mediocriter ministrentur.“ (Theod. Prisc. log. 69)[2]
[1] „primo analeptico cyclo resumentes, deinde metasyncritica subiungimus,“ (Soran. 2,9)[3]
[1] „cum vero dialimma venerit, analeptico cyclo primo resumenda est.“ (Soran. 2,23)[4]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „analepticus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 414.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „analepticus“ Spalte 15.
[1] Dictionnaire Gaffiot, latin-français, 1934, Eintrag „analepticus“, Seite 122

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „analepticus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 414.
  2. Theodorus Priscianus; Valentin Rose (Herausgeber): Euporiston libri III. Cum Physicorum fragmento et additamentis Pseudo-Theodoreis. Accedunt Afri quae feruntur reliquiae. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1894 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 171.
  3. Soranus; Valentin Rose (Herausgeber): Sorani Gynaeciorum vetus translatio Latina. Cum additis Graeci textus reliquiis. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1882 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 66.
  4. Soranus; Valentin Rose (Herausgeber): Sorani Gynaeciorum vetus translatio Latina. Cum additis Graeci textus reliquiis. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1882 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 105.