acanthinus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

acanthinus (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv acanthinus acanthina acanthinum
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:acanthinus

Worttrennung:

a·can·thi·nus

Bedeutungen:

[1] Botanik: Akanthus ähnelnd; Akanthus-, Bärenklau-
[2] Kleidung: aus einer Baumwollpflanze gefertigt
[3] Kleidung: mit eingestickten Akanthusblüten

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἀκάνθινος (akanthinos→ grc[1]

Beispiele:

[1] „invenit eam in monte Atlante, specie thyrsi, foliis acanthinis.“ (Plin. nat. 25,78)[2]
[2] „Onesicritos ait, in India esse arbores, quae lanam ferant, item Epicadus in Sicilia, quarum floribus quom dempti sint nuclei ex his inplicitis mulieres multiplicem conficere vestem. hinc vestimenta acanthina appellata.“ (Varro bei Serv. Verg. Aen. 1,649)[3]
[3] „Acanthus herba Aegyptia semper frondens, spinis plena, flexibili virgulto; in cuius imitatione arte vestis ornatur, quae acanthina dicitur; et acanthis dicta.“ (Isid. 17,9,21)[4]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1–3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „acanthinus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 48.
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „acanthinus“ Seite 19.
[1–3] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „acanthinus“ Spalte 247.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „acanthinus“ Seite 19.
  2. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen IV. Libri XXIII–XXX, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897), Seite 141.
  3. Servius Grammaticus; Georg Thilo, Hermann Hagen (Herausgeber): Servii Grammatici qui feruntur in Vergilii carmina commentarii. 1. Auflage. Vol. I: Aeneidos librorum I–V commentarii, B. G. Teubner, Leipzig 1881 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 187.
  4. Isidorus Hispalensis episcopus: Etymologiarum sive originum libri XX. Recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. 1. Auflage. Tomus II libros XI–XX continens, Oxford 1911 (Scriptorum classicorum bibliotheca Oxoniensis)