Zum Inhalt springen

Flexion:accusare

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

accusare (Konjugation) (Italienisch)

[Bearbeiten]

Konjugation des Verbes accusare:

Indikativ - indicativo
Präsens
presente
Imperfekt
imperfetto
Historisches Perfekt
passato remoto
Futur I
futuro semplice
io accuso accusavo accusai accuserò
tu accusi accusavi accusasti accuserai
lui/ lei accusa accusava accusò accuserà
noi accusiamo accusavamo accusammo accuseremo
voi accusate accusavate accusaste accuserete
loro accusano accusavano accusarono accuseranno
Perfekt
passato prossimo
Plusquamperfekt
trapassato prossimo
Historisches Plusquamperfekt
trapassato remoto
Futur II
futuro anteriore
io ho accusato avevo accusato ebbi accusato avrò accusato
tu hai accusato avevi accusato avesti accusato avrai accusato
lui/ lei ha accusato aveva accusato ebbe accusato avrà accusato
noi abbiamo accusato avevamo accusato avemmo accusato avremo accusato
voi avete accusato avevate accusato aveste accusato avrete accusato
loro hanno accusato avevano accusato avevano accusato avranno accusato
Konditional - conditionale, Konjunktiv - congiuntivo und Imperativ - imperativo
Konditional
condizionale presente
Konjunktiv Präsens
congiuntivo presente
Konjunktiv Imperfekt
congiuntivo imperfetto
Imperativ
imperativo
io accuserei accusi accusassi
tu accuseresti accusi accusassi accusa
lui / lei accuserebbe accusi accusasse accusi
noi accuseremmo accusiamo accusassimo accusiamo
voi accusereste accusiate accusaste accusate
loro accuserebbero accusino accusassero accusino
Konditional II
condizionale passato
Konjunktiv Perfekt
congiuntivo passato
Konjunktiv Plusquamperfekt
congiuntivo trapassato
io avrei accusato abbia accusato avessi accusato
tu avresti accusato abbia accusato avessi accusato
lui/ lei avrebbe accusato abbia accusato avesse accusato
noi avremmo accusato abbiamo accusato avessimo accusato
voi avreste accusato abbiate accusato aveste accusato
loro avrebbero accusato abbiano accusato avessero accusato
Partizip - participio, Gerundium - gerundio und Infinitiv - infinito
Partizip Präsens
participio presente
accusante
Partizip Perfekt
participio passato
accusato
Gerundium Präsens
gerundio presente
accusando
Gerundium Perfekt
gerundio passato
avendo accusato
Infinitiv Präsens
infinito presente
accusare
Infinitiv Perfekt
infinito passato
avere accusato


accusare (Konjugation) (Latein)

[Bearbeiten]
zurück zu accusare


Infinite Formen

[Bearbeiten]
Infinitive
Infinitiv Präsens Infinitiv Perfekt Infinitiv Futur
Aktiv accūsāre accūsāvisse accūsātūrum, -am, -um esse
Passiv accūsārī accūsātum, -am, -um esse accūsātum īrī
Partizipien
Präsens Aktiv Perfekt Passiv Futur Aktiv
accūsāns accūsātus, -a, -um accūsātūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium Gerundivum Supinum I Supinum II
accūsandī accūsandus, -a, -um accūsātum accūsātū


Finite Formen

[Bearbeiten]
Imperativ
[Bearbeiten]
Person Präsens Futur
Aktiv Passiv Aktiv Passiv
Sg. 2. Pers. accūsā! accūsāre! accūsātō! accūsātor!
Sg. 3. Pers. accūsātō! accūsātor!
Pl. 2. Pers. accūsāte! accūsāminī! accūsātōte!
Pl. 3. Pers. accūsantō! accūsantor!


Indikativ und Konjunktiv
[Bearbeiten]
Präsens
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. accūsō accūsem accūsor accūser
Sg. 2. Pers. accūsās accūsēs accūsāris accūsēris
Sg. 3. Pers. accūsat accūset accūsātur accūsētur
Pl. 1. Pers. accūsāmus accūsēmus accūsāmur accūsēmur
Pl. 2. Pers. accūsātis accūsētis accūsāminī accūsēminī
Pl. 3. Pers. accūsant accūsent accūsantur accūsentur
Text
Imperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. accūsābam accūsārem accūsābar accūsārer
Sg. 2. Pers. accūsābās accūsārēs accūsābāris accūsārēris
Sg. 3. Pers. accūsābat accūsāret accūsābātur accūsārētur
Pl. 1. Pers. accūsābāmus accūsārēmus accūsābāmur accūsārēmur
Pl. 2. Pers. accūsābātis accūsārētis accūsābāminī accūsārēminī
Pl. 3. Pers. accūsābant accūsārent accūsābantur accūsārentur
Text
Futur I
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. accūsābō accūsābor
Sg. 2. Pers. accūsābis accūsāberis
Sg. 3. Pers. accūsābit accūsābitur
Pl. 1. Pers. accūsābimus accūsābimur
Pl. 2. Pers. accūsābitis accūsābiminī
Pl. 3. Pers. accūsābunt accūsābuntur
Text
Perfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. accūsāvī accūsāverim accūsātus, -a, -um sum accūsātus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers. accūsāvistī accūsāveris accūsātus, -a, -um es accūsātus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers. accūsāvit accūsāverit accūsātus, -a, -um est accūsātus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers. accūsāvimus accūsāverimus accūsātī, -ae, -a sumus accūsātī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers. accūsāvistis accūsāveritis accūsātī, -ae, -a estis accūsātī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers. accūsāvērunt accūsāverint accūsātī, -ae, -a sunt accūsātī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. accūsāveram accūsāvissem accūsātus, -a, -um eram accūsātus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers. accūsāverās accūsāvissēs accūsātus, -a, -um erās accūsātus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers. accūsāverat accūsāvisset accūsātus, -a, -um erat accūsātus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers. accūsāverāmus accūsāvissēmus accūsātī, -ae, -a erāmus accūsātī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers. accūsāverātis accūsāvissētis accūsātī, -ae, -a erātis accūsātī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers. accūsāverant accūsāvissent accūsātī, -ae, -a erant accūsātī, -ae, -a essent
Text
Futur II
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. accūsāverō accūsātus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers. accūsāveris accūsātus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers. accūsāverit accūsātus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers. accūsāverimus accūsātī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers. accūsāveritis accūsātī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers. accūsāverint accūsātī, -ae, -a erunt