Automedon

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

Automedon (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m, Eigenname[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ Automedōn Automedontēs
Genitiv Automedontis Automedontum
Dativ Automedontī Automedontibus
Akkusativ Automedontem Automedontēs
Vokativ Automedōn Automedontēs
Ablativ Automedonte Automedontibus

Worttrennung:

Au·to·me·don, Genitiv: Au·to·me·don·tis

Bedeutungen:

[1] Mythologie: Wagenlenker des Achill; Automedon
[2] übertragen: geschickter Wagenlenker

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen Αὐτομέδων (Automedōn→ grc[1]

Beispiele:

[1] „una ingens Periphas et equorum agitator Achillis, / armiger Automedon, una omnis Scyria pubes / succedunt tecto et flammas ad culmina iactant.“ (Verg. Aen. 2,476–478)[2]
[1] „curribus Automedon lentisque erat aptus habenis: / Tiphys in Haemonia puppe magister erat;“ (Ov. ars 1,5–6)[3]
[1] „numquid Achilleos inter fera proelia fidi / deservit levitas Automedontis equos?“ (Ov. trist. 5,6,9–10)[4]
[2] „non suis manibus in curru conlocat Automedontem illum, sui sceleris acerbissimi nefariaeque victoriae nuntium?“ (Cic. S. Rosc. 98)[5]
[2] „cum fas esse putet curam sperare cohortis / qui bona donavit praesepibus et caret omni / maiorum censu, dum pervolat axe citato / Flaminiam puer Automedon? nam lora tenebat / ipse, lacernatae cum se iactaret amicae.“ (Iuv. 1,58–62)[6]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „Automedon“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 749.
[1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „Automedon
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „Automedon“ Seite 242.
[1, 2] Jakob Escher-Bürkli: Automedon 1. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band II,2, Stuttgart 1896, Spalte 2605.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „Automedon“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 749.
  2. Publius Vergilius Maro; Gian Biagio Conte (Herausgeber): Aeneis. 1. Auflage. Walter de Gruyter, Berlin/New York 2009, ISBN 978-3-11-019607-8 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 45.
  3. Publius Ovidius Naso; Antonio Ramírez de Verger (Herausgeber): Carmina amatoria. Amores, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. 2. Auflage. K. G. Saur, München/Leipzig 2006, ISBN 978-3-598-71844-1 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 153.
  4. Publius Ovidius Naso; John Barrie Hall (Herausgeber): Tristia. 1. Auflage. B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1995, ISBN 3-8154-1567-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 190.
  5. Marcus Tullius Cicero: Oratio pro Sex. Roscio Amerino. In: Helmut Kasten (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. 1. Auflage. Fasc. 8, B. G. Teubner, Leipzig 1968 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 38.
  6. Decimus Iunius Iuvenalis; Jacob Willis (Herausgeber): Saturae sedecim. 1. Auflage. B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Stuttgart/Leipzig 1997, ISBN 3-8154-1471-7 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 3–4.