regnator

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

regnator (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ rēgnātor rēgnātōrēs
Genitiv rēgnātōris rēgnātōrum
Dativ rēgnātōrī rēgnātōribus
Akkusativ rēgnātōrem rēgnātōrēs
Vokativ rēgnātor rēgnātōrēs
Ablativ rēgnātōre rēgnātōribus

Worttrennung:

reg·na·tor, Genitiv: reg·na·to·ris

Bedeutungen:

[1] Herrscher, Gebieter, König

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb regnare → la[1]

Sinnverwandte Wörter:

[1] rex

Beispiele:

[1] „senex fretus pietatei deum adlocutus / summi deum regis fratrem Neptunum / regnatorem marum“ (Naev. poet. 9)[2]
[1] „nam quid ego memorem (ut alios in tragoediis / vidi, Neptunum, Virtutem, Victoriam, / Martem, Bellonam commemorare quae bona / vobis fecissent) quis benefactis meu’ pater, / deorum regnator, architectust omnibus?“ (Plaut. Amph. prol. 41–45)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „regnator“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 2281-2282.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „regnator

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „regnator“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 2281-2282.
  2. Jürgen Blänsdorf (Herausgeber): Fragmenta poetarum Latinorum epicorum et lyricorum. Praeter Enni Annales et Ciceronis Germanicique Aratea. 4. vermehrte Auflage. De Gruyter, Berlin, New York 2011, ISBN 978-3-11-020915-0, Seite 45.
  3. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Amphitruo, Vers 41–45.