balbutire

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

balbūtīre (Latein)[Bearbeiten]

Verb[Bearbeiten]

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular balbūtiō
2. Person Singular balbūtīs
3. Person Singular balbūtit
1. Person Plural balbūtīmus
2. Person Plural balbūtītis
3. Person Plural balbūtiunt
Perfekt 1. Person Singular balbūtīvī
Imperfekt 1. Person Singular balbūtiēbam
Futur 1. Person Singular balbūtiam
PPP balbūtītus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular balbūtiam
Imperativ Singular balbūtī
Plural balbūtīte
Alle weiteren Formen: Flexion:balbutire

Nebenformen:

balbuttire

Worttrennung:

bal·bu·ti·re

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] stottern, stammeln, lallen
[2] übertragen: unklar sprechen, stammeln, lallen
[3] Zoologie: zwitschern
[4] herstammeln
[5] übertragen: lallend/in Kindersprache nennen

Herkunft:

Ableitung zu dem Adjektiv balbus → la[1]

Beispiele:

[1] „alii, quamvis mentis suae compotes sunt, balbutiendo tamen vix sensus suos explicant:“[2]
[2] „philosophorum vero exquisita quaedam argumenta, cur esset vera divinatio, conlecta sunt; e quibus, ut de antiquissumis loquar, Colophonius Xenophanes unus, qui deos esse diceret, divinationem funditus sustulit; reliqui vero omnes, praeter Epicurum balbutientem de natura deorum, divinationem probaverunt, sed non uno modo.“[3]
[2] „Me quidem auctore etiam Peripatetici veteresque Academici balbutire aliquando desinant aperte que et clara voce audeant dicere beatam vitam in Phalaridis taurum descensuram.“[4]
[3] „merula ex nigra rufescit, canit aestate, hieme balbutit, circa solstitium muta.“[5]
[4] „Aristoteles aut Xenocrates, quos Antiochus sequi volebat, non dubitavisset quin et praetor ille esset et Roma urbs et eam civitas incoleret; sed ille noster est plane ut supra dixi Stoicus perpauca balbutiens.[6]
[5] „hunc varum distortis cruribus, illum
balbutit scaurum pravis fultum male talis.“[7]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1–5] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „balbutio“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 780
[1, 2, 5] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 61

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „balbutio“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 780
  2. Aulus Cornelius Celsus, De medicina, 5,26,31
  3. Marcus Tullius Cicero, De divinatione, 1,5
  4. Marcus Tullius Cicero, Tusculanae disputationes, 5,75
  5. Gaius Plinius Secundus, 10,80
  6. Marcus Tullius Cicero, Academica priora, 2,137
  7. Quintus Horatius Flaccus, Sermones, 1,3,47–48