affatio

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

affatio (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ affātio affātiōnēs
Genitiv affātiōnis affātiōnum
Dativ affātiōnī affātiōnibus
Akkusativ affātiōnem affātiōnēs
Vokativ affātio affātiōnēs
Ablativ affātiōne affātiōnibus

Alternative Schreibweisen:

adfatio

Worttrennung:

af·fa·tio, Genitiv: af·fa·ti·o·nis

Bedeutungen:

[1] Vorgang, sich an jemanden mit Worten zu wenden; Anrede, Ansprache

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb affari → la[1] mit dem Suffix -tio → la

Beispiele:

[1] „et redemptionem ipsorum et quomodo initiant eos qui perficiuntur et adfationes ipsorum et mysteria manifestavimus,“ (Iren. 2, praef. 1)[2]
[1] „Et propter hoc Iudaei usque nunc hac ipsa adfatione daemonas effugant, quando omnia timeant invocationem eius qui fecit ea.“ (Iren. 2,6,2)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „affatio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 220.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „adfatio“ Spalte 1174.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „affatio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 220.
  2. Irénée de Lyon: Contre les hérésies. Livre II. Edition critique. Herausgeber: Adelin Rousseau, Louis Doutreleau (= Sources chrétiennes. Band № 294). Tome II: Texte et traduction. Les Editions du Cerf, Paris 1982, ISBN 2-204-01898-8., Seite 24.
  3. Irénée de Lyon: Contre les hérésies. Livre II. Edition critique. Herausgeber: Adelin Rousseau, Louis Doutreleau (= Sources chrétiennes. Band № 294). Tome II: Texte et traduction. Les Editions du Cerf, Paris 1982, ISBN 2-204-01898-8., Seite 62.