affatio
affatio (Latein)[Bearbeiten]
Substantiv, f[Bearbeiten]
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | affātio | affātiōnēs |
Genitiv | affātiōnis | affātiōnum |
Dativ | affātiōnī | affātiōnibus |
Akkusativ | affātiōnem | affātiōnēs |
Vokativ | affātio | affātiōnēs |
Ablativ | affātiōne | affātiōnibus |
Alternative Schreibweisen:
Worttrennung:
- af·fa·tio, Genitiv: af·fa·ti·o·nis
Bedeutungen:
- [1] Vorgang, sich an jemanden mit Worten zu wenden; Anrede, Ansprache
Herkunft:
Beispiele:
- [1] „et redemptionem ipsorum et quomodo initiant eos qui perficiuntur et adfationes ipsorum et mysteria manifestavimus,“ (Iren. 2, praef. 1)[2]
- [1] „Et propter hoc Iudaei usque nunc hac ipsa adfatione daemonas effugant, quando omnia timeant invocationem eius qui fecit ea.“ (Iren. 2,6,2)[3]
Übersetzungen[Bearbeiten]
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „affatio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 220.
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1 , „adfatio“ Spalte 1174.
Quellen:
- ↑ Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „affatio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 220.
- ↑ Irénée de Lyon: Contre les hérésies. Livre II. Edition critique. Herausgeber: Adelin Rousseau, Louis Doutreleau (= Sources chrétiennes. Band № 294). Tome II: Texte et traduction. Les Editions du Cerf, Paris 1982, ISBN 2-204-01898-8. , Seite 24.
- ↑ Irénée de Lyon: Contre les hérésies. Livre II. Edition critique. Herausgeber: Adelin Rousseau, Louis Doutreleau (= Sources chrétiennes. Band № 294). Tome II: Texte et traduction. Les Editions du Cerf, Paris 1982, ISBN 2-204-01898-8. , Seite 62.