adampliare
adampliare (Latein)[Bearbeiten]
Verb[Bearbeiten]
Zeitform | Person | Wortform |
---|---|---|
Präsens | 1. Person Singular | adampliō |
2. Person Singular | adampliās | |
3. Person Singular | adampliat | |
1. Person Plural | adampliāmus | |
2. Person Plural | adampliātis | |
3. Person Plural | adampliant | |
Perfekt | 1. Person Singular | adampliāvī |
Imperfekt | 1. Person Singular | adampliābam |
Futur | 1. Person Singular | adampliābō |
PPP | adampliātus | |
Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | adampliem |
Imperativ | Singular | adampliā |
Plural | adampliāte | |
Alle weiteren Formen: Flexion:adampliare |
Worttrennung:
- ad·am·plia·re
Bedeutungen:
- [1] transitiv: etwas in seinen räumlichen Ausmaßen größer machen; vergrößern, erweitern
- [2] transitiv: etwas in seinen Ausmaßen größer machen; vergrößern, erweitern
Herkunft:
Beispiele:
- [1] „voto suscepto aram adampliavit“ (CIL III,6423)[2]
- [1] „aedicula […] quam Ti(berius) Claudius Ti(beri) f(ilius) Fab(ia) Messallinus Heracl(ea) […] vetustate corruptam adampliavit columnis / purpuriticis valvis aereis marmore et omni / ornamento a novo“ (CIL VI,222)[3]
- [1] „D(is) M(anibus) / Q(uintus) Pompeius Metrobius et / Helvidia Victoria et / Q(uintus) Pompeius Victorinus / fili(i) adiecto podismo / et adampliato fecerunt“ (CIL VI,24482)[4]
- [2] „Succedens autem ei Marcion Ponticus adampliavit doctrinam, impudorate blasphemans eum qui a lege et prophetis adnuntiatus est Deus,“ (Iren. 1,27,2)[5]
- [2] „sic et poena eorum qui non credunt Verbo Dei et contemnunt eius adventum et convertuntur retrorsum adampliata est, non iam temporalis, sed aeterna facta.“ (Iren. 4,28,2)[6]
Übersetzungen[Bearbeiten]
[1] transitiv: etwas in seinen räumlichen Ausmaßen größer machen; vergrößern, erweitern
[2] transitiv: etwas in seinen Ausmaßen größer machen; vergrößern, erweitern
- [1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „adamplio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 105.
- [1, 2] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1 , „adamplio“ Spalte 567–568.
Quellen:
- ↑ Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1 , „adamplio“ Spalte 567.
- ↑ Corpus Inscriptionum Latinarum, Band III, 6423
- ↑ Corpus Inscriptionum Latinarum, Band VI, 222
- ↑ Corpus Inscriptionum Latinarum, Band VI, 24482
- ↑ Irénée de Lyon: Contre les hérésies. Livre I. Edition critique. Herausgeber: Adelin Rousseau, Louis Doutreleau (= Sources chrétiennes. Band № 264). Tome II: Texte et traduction. Les Editions du Cerf, Paris 1979, ISBN 2-204-01490-7. , Seite 350.
- ↑ Irénée de Lyon: Contre les hérésies. Livre IV. Edition critique. Herausgeber: Adelin Rousseau, Bertrand Hemmerdinger, Louis Doutreleau, Charles Mercier (= Sources chrétiennes. Band № 100). Tome II: Texte et traduction. Les Editions du Cerf, Paris 1965. , Seite 758.