xeniolum
xeniolum (Latein)[Bearbeiten]
Substantiv, n[Bearbeiten]
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | xeniolum | xeniola |
Genitiv | xeniolī | xeniolōrum |
Dativ | xeniolō | xeniolīs |
Akkusativ | xeniolum | xeniola |
Vokativ | xeniolum | xeniola |
Ablativ | xeniolō | xeniolīs |
Worttrennung:
- xe·ni·o·lum, Genitiv: xe·ni·o·li
Bedeutungen:
- [1] kleines Geschenk
Herkunft:
Beispiele:
- [1] „commodum meridies accesserat et mittit mihi Byrrena xeniola porcum opimum et quinque gallinulas et vini cadum in aetate pretiosi.“ (Apul. met. 2,11)[2]
- [1] „Et quod mandatis continetur, ne donum vel munus ipse proconsul vel qui in alio officio erit accipiat ematve quid nisi victus cottidiani causa, ad xeniola non pertinet, sed ad ea quae edulium excedant usum.“ (Ulp. dig. 1,16,6,3)[3]
Übersetzungen[Bearbeiten]
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „xeniolum“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 3567.
- [1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „xeniolum“ Seite 2342.
Quellen:
- ↑ P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „xeniolum“ Seite 2342.
- ↑ Apuleius Platonicus Madaurensis; Rudolf Helm (Herausgeber): Metamorphoseon libri XI. erweiterte, stereotype 3. Auflage. Volumen I, Walter de Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71055-1 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1931) , Seite 33–34.
- ↑ Theodor Mommsen, Paul Krüger (Herausgeber): Corpus iuris civilis. stereotype 15. Auflage. Volumen Primum: Institutiones, Digesta, Weidmann, Berlin 1928 (Internet Archive) , Seite 43.