Zum Inhalt springen

pigwa

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch
Singular Plural
Nominativ pigwa pigwy
Genitiv pigwy pigw
Dativ pigwie pigwom
Akkusativ pigwę pigwy
Instrumental pigwą pigwami
Lokativ pigwie pigwach
Vokativ pigwo pigwy

Worttrennung:

pig·wa, Plural: pig·wy

Aussprache:

IPA: [ˈpʲiɡva], Plural: [ˈpʲiɡvɨ]
Hörbeispiele: Lautsprecherbild pigwa (Info), Plural:

Bedeutungen:

[1] Botanik: Quitte, Quittenbaum (Cydonia)
[2] Frucht von [1]; Quitte

Herkunft:

seit der 2. Hälfte des 15. Jahrhunderts bezeugte[1] Entlehnung aus dem althochdeutschen fīga  goh, das sich seinerseits auf das lateinische ficus  la zurückführen lässt[2][3]; siehe auch alttschechisch pihva  cs; aus dem Polnischen wurde wiederum das russische (dialektale) пигва (pigva)  ru entlehnt[3]

Oberbegriffe:

[1] krzew, drzewo, roślina
[2] owoc

Beispiele:

[1] W sadzie kwitną pigwy.
Im Garten blühen die Quitten.
[2] Kupiłam konfiturę z pigwy.
Ich habe eine Konfitüre aus Quitten gekauft.

Wortbildungen:

[1] pigwowiec

Übersetzungen

[Bearbeiten]
[1, 2] Polnischer Wikipedia-Artikel „pigwa
[1, 2] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „pigwa
[1, 2] Słownik Języka Polskiego – PWN: „pigwa
[1, 2] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „pigwa
[1, 2] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969) „pigwa“
[1] Jadwiga Anioł-Kwiatkowska: Wielojęzyczny słownik florystyczny. Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2003, ISBN 83-229-1965-4, „3743. Pigwa“ Seite 166.
[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „pigwa

Quellen:

  1. Aleksander Brückner: Słownik etymologiczny języka polskiego. Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927 (Wikisource), Seite 413.
  2. Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „pigwa
  3. 1 2 Max Vasmer: Russisches etymologisches Wörterbuch. Этимологический словарь русского языка, Перевод с немецкого и дополнения члена-корреспондента АН СССР О. Н. Трубачева. Под редакцией и с предисловием проф. Б. А. Ларина. 2. Auflage. 3 Муза–Сят, Прогресс, Moskau 1987, „пигва“ Seite 259.