locus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

locus (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ locus locī
loca
Genitiv locī locōrum
Dativ locō locīs
Akkusativ locum locī
loca
Vokativ loce locī
loca
Ablativ locō locīs

Anmerkung:

Plural auch im Neutrum loca (locōrum, locīs, loca, loca, locīs)

Worttrennung:

lo·cus, Plural: lo·ci / lo·ca

Bedeutungen:

[1] der Ort, der Platz, die Stelle
[2] Anatomie: Körperteil
[3] nur Plural, Anatomie: Mutterleib

Herkunft:

seit Andronicus bezeugt; die archaische Form stlocus könnte auf die Wurzel *stel- ‚stellen‘ hinweisen, jedoch ist kein Suffix *-oko- belegt, sodass diese Annahme aus morphologischen Gründen abgelehnt wird; stlocus könnte auf *slok-o zurückgehen; die Etymologie ist unbekannt[1]

Verkleinerungsformen:

[1] loculus

Beispiele:

[1] „dusmo in loco“ (Andr. poet. 33)[2]
[1] „Stlatta genus navigii latum magis quam altum, et a latitudine sic appellatum; sed ea consuetudine, qua stlocum pro locum et stlitem pro litem dicebant.“ (Fest. p. 312M)[3]
[2]
[3] „sic loci muliebres, ubi nascendi initia consistunt.“ (Var. LL 5, 15)[4]

Wortbildungen:

[1] s. l. (sine loco - ohne Ort[sangabe])
ilico, localis, locare, locarium, locarius, locuples

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „locus“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 692–694.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „locus
[1] dict.cc Latein-Deutsch, Stichwort: „locus
[1] Albert Martin Latein-Deutsch, Stichwort: „locus
[1–3] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „locus“ Seite 1143–1145.

Quellen:

  1. Michiel de Vaan: Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages. 1. Auflage. Brill, Leiden, Boston 2008, ISBN 978-90-04-16797-1 (Band 7 der Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series), „locus“ Seite 347.
  2. Jürgen Blänsdorf (Herausgeber): Fragmenta poetarum Latinorum epicorum et lyricorum. Praeter Enni Annales et Ciceronis Germanicique Aratea. 4. vermehrte Auflage. De Gruyter, Berlin, New York 2011, ISBN 978-3-11-020915-0, Seite 32.
  3. Sextus Pompeius Festus; Wallace Martin Lindsay (Herausgeber): De verborum significatu quae supersunt cum Pauli epitome. stereotype Auflage der 1. Auflage. B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1997 (Erstauflage 1913), ISBN 3-519-01349-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 411.
  4. Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 7.