kończyć

kończyć (Polnisch)[Bearbeiten]

Verb[Bearbeiten]

Aspekt
imperfektiv		perfektiv
kończyć		skończyć
Zeitform	Person	Wortform
Präsens	ja	kończę
	ty	kończysz
	on, ona, ono	kończy
Imperativ	Singular	kończ
Präteritum	on	kończył
	ona	kończyła
	oni	kończyli
Adverbialpartizip	Partizip Aktiv	Partizip Passiv
kończąc	kończący	kończony
Alle weiteren Formen: Flexion:kończyć

Worttrennung:

koń·czyć

Aussprache:

IPA: [ˈkɔɲt͡ʃɨt͡ɕ]

Hörbeispiele:

kończyć^(Info)

Bedeutungen:

[1] transitiv: etwas zu Ende führen; beenden

[2] transitiv: das Ende von etwas darstellen; beenden

[3] transitiv, Bildung: abschließen, beenden

Sinnverwandte Wörter:

[1] zakańczać, zakończać

Beispiele:

[1]

[3] „Podróżny do folwarku nie biegł sług zapytać, / Odemknął, wbiegł do domu, pragnął go powitać, / Dawno domu niewidział; bo w dalekiém mieście / Kończył nauki, końca doczekał nareszcie.“^[1]

Wortbildungen:

ukończyć, wykończyć, zakończyć

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] transitiv: etwas zu Ende führen; beenden

Deutsch: beenden

[2] transitiv: das Ende von etwas darstellen; beenden

Deutsch: beenden, abschließen, beenden

[3] transitiv, Bildung: abschließen, beenden

Englisch:
Französisch:

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „kończyć“

[1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „kończyć“

[1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „kończyć“

[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „kończyć“

Quellen:

↑ Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz. Czyli ostatni zajazd na Litwie. Historja szlachecka z r. 1811 i 1812, we dwunastu księgach, wierszem. Alexander Jełowicki, Paris 1834 (Wikisource) , Seite 9–10.

[1] Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz. Czyli ostatni zajazd na Litwie. Historja szlachecka z r. 1811 i 1812, we dwunastu księgach, wierszem. Alexander Jełowicki, Paris 1834 (Wikisource) , Seite 9–10.

[1]