favitor
favitor (Latein)[Bearbeiten]
Substantiv, m[Bearbeiten]
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | favitor | favitōrēs |
Genitiv | favitōris | favitōrum |
Dativ | favitōrī | favitōribus |
Akkusativ | favitōrem | favitōrēs |
Vokativ | favitor | favitōrēs |
Ablativ | favitōre | favitōribus |
Nebenformen:
Worttrennung:
- fa·vi·tor, Genitiv: fa·vi·to·ris
Bedeutungen:
Herkunft:
Beispiele:
- [1]
- [2] „nunc hoc me orare a vobis iussit Iuppiter / ut conquistores singula in subsellia / eant per totam caveam spectatoribus, / si quoi favitores delegatos viderint, / ut is in cavea pignus capiantur togae;“ (Plaut. Amph. prol. 64–68)[1]
- [2] „virtute ambire oportet, non favitoribus. / sat habet favitorum semper qui recte facit, / si illis fides est quibus est ea res in manu.“ (Plaut. Amph. prol. 78–80)[2]
Übersetzungen[Bearbeiten]
[1] archaisch: Gönner, Begünstiger
|
- [1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „fautor“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2703.
- [1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „favitor“
Quellen:
- ↑ Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat) , Amphitruo, Vers 64–68.
- ↑ Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat) , Amphitruo, Vers 78–80.