distegus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

distegus (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv distegus distega distegum
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:distegus

Worttrennung:

di·ste·gus

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: zwei Stockwerke aufweisend; zweistöckig

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen δίστεγος (distegos→ grc[1]

Beispiele:

[1] „D(is) M(anibus) C(aius) Calpurnius Philokyrius v(ir) e(gregius) et Septimia Ammias coniux comparaverunt sibi memorias II et C(aio) Calpurnio Ammiano eq(uiti) R(omano) filio suo et libertis libertabusque posterisque eorum armarium distegum cum taberna et hortulo si quis hoc armarium vendere voluerit tunc inferet arcae pontificum HS L mil(ia) n(ummum)“ (CIL 6,1600)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „distegus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2232.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „distegus“ Seite 613.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis, Auxiliantibus et alliis et curatoribus fundationis Rockerfellerianae. 5. Band, 1. Teil D – Dze, Teubner, Leipzig 1909–1934, ISBN 3-322-00000-1, „distegus“ Spalte 1511.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis, Auxiliantibus et alliis et curatoribus fundationis Rockerfellerianae. 5. Band, 1. Teil D – Dze, Teubner, Leipzig 1909–1934, ISBN 3-322-00000-1, „distegus“ Spalte 1511.
  2. Corpus Inscriptionum Latinarum, Band VI, 1600