benefactum

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

benefactum (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, n[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ benefactum benefacta
Genitiv benefactī benefactōrum
Dativ benefactō benefactīs
Akkusativ benefactum benefacta
Vokativ benefactum benefacta
Ablativ benefactō benefactīs

Alternative Schreibweisen:

bene factum

Worttrennung:

be·ne·fac·tum, Genitiv: be·ne·fac·ti

Bedeutungen:

[1] gute Tat; Wohltat, Verdienst

Herkunft:

Konversion aus dem Partizip Perfekt Passiv des Verbs benefacere → la[1]

Synonyme:

[1] beneficium

Beispiele:

[1] „nam quid ego memorem (ut alios in tragoediis / vidi, Neptunum, Virtutem, Victoriam, / Martem, Bellonam commemorare quae bona / vobis fecissent) quis benefactis meu’ pater, / deorum regnator, architectust omnibus?“ (Plaut. Amph. prol. 41–45)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „benefactum“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 809-810.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „benefactum

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „benefactum“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 809-810.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Amphitruo, Vers 41–45.