archimimus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

archimimus (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ archimīmus archimīmī
Genitiv archimīmī archimīmōrum
Dativ archimīmō archimīmīs
Akkusativ archimīmum archimīmōs
Vokativ archimīme archimīmī
Ablativ archimīmō archimīmīs

Worttrennung:

ar·chi·mi·mus, Genitiv: ar·chi·mi·mi

Bedeutungen:

[1] Theater: Hauptdarsteller in einem Mimus

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἀρχίμιμος (archimimos→ grc[1]

Weibliche Wortformen:

[1] archimima

Oberbegriffe:

[1] mimus

Beispiele:

[1] „doctus archimimus, senex iam decrepitus, quotidie in Capitolio mimum agebat, quasi dii libenter spectarent, quem homines desierant: omne illic artificum genus operantium diis immortalibus desidet.“ (Sen. frg. 36)[2]
[1] „sed et in funere Favor archimimus personam eius ferens imitansque, ut est mos, facta ac dicta vivi, interrogatis palam procuratoribus, quanti funus et pompa constaret, ut audit sestertium centiens, exclamavit, centum sibi sestertia darent ac se vel in Tiberim proicerent.“ (Suet. Vesp. 19)[3]
[1] „Lepos nomen archimimi, qui eo, quod iucunde et molliter et saltaret et eloqueretur, sic appellatus est.“ (Proph. Hor. sat. 2,6,72)[4]
[1] „Nam si quis pantomimum vel archimimum libertum habeat et eius ‚mediocris‘ patrimonii sit, ut non aliter operis eius uti possit quam locaverit eas, exigere magis operas quam mercedem capere existimandus est.“ (Iul. dig. 38,1,25)[5]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „archimimus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 545.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „archimimus
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „archimimus“ Seite 179.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „archimimus“ Spalte 462.
[1] Paul Habel: Archimimus. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band II,1, Stuttgart 1895, Spalte 540.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „archimimus“ Seite 179.
  2. Lucius Annaeus Seneca; Friedrich Haase (Herausgeber): Opera quae supersunt. 1. Auflage. Volumen III: Epistulae morales, B. G. Teubner, Leipzig 1886 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 426.
  3. Gaius Suetonius Tranquillus; Maximilian Ihm (Herausgeber): Opera. stereotyper Nachdruck der 1. Auflage. Volumen I: De vita Caesarum libri VIII, K. G. Saur, München/Leipzig 2003, ISBN 3-598-71827-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1933), Seite 306.
  4. Pomponius Porphyrio: Commentum in Horatium Flaccum. In: Alfred Holder (Herausgeber): Scholia antiqua in Q. Horatium Flaccum. 1. Auflage. Volumen I, Wagnersche Verlag, Innsbruck 1894 (Internet Archive), Seite 314.
  5. Theodor Mommsen, Paul Krüger (Herausgeber): Corpus iuris civilis. stereotype 15. Auflage. Volumen Primum: Institutiones, Digesta, Weidmann, Berlin 1928 (Internet Archive), Seite 610.